Agility

Trochę więcej informacji na temat psiej dyscypliny sportowej Agility

Agility to stosunkowo młoda, bardzo widowiskowa dyscyplina sportu kynologicznego. Narodziła się
w Wielkiej Brytanii w latach 70-tych. Pierwszy publiczny pokaz miał miejsce na najsławniejszej wystawie psów Cruft's Dog Show w 1978 roku. Prezentacja nowej formy zabawy z psami szybko zdobyła popularność
wśród wystawowej publiczności. W 1980 roku brytyjski Kennel Club opracował regulamin i rozpoczęła się sportowa kariera agility. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) przyjęła regulamin agility
i uznała je za sport w 1991 roku.

Agility zostało zainspirowane konkursami hippicznymi. Zasada jest ta sama - pokonać tor bez błędów
i szybciej niż konkurenci. Różnice jednak są istotne. Przeszkody zostały dopasowane wielkością do psów,
a ich zestaw wzbogacony o inne rodzaje - huśtawkę, kładkę, dwa rodzaje tuneli, slalom, które bardzo uatrakcyjniły pokazy i zawody. Kolejność przeszkód na torze - podobnie jak w jeździectwie - zawodnicy,
w tym przypadku przewodnicy psów, poznają bezpośrednio przed startem. Pies wchodzi na tor bez smyczy,
bez obroży, nie znając toru, który ma pokonać. Od przewodnika i jego kontaktu z psem zależy sukces obojga. Przewodnik może prowadzić psa jedynie głosem i gestami. Nie wolno dotykać ani psa, ani przeszkód. Pokonanie toru w innej kolejności niż wyznaczona przez sędziego zawodów oznacza dyskwalifikację.

Obecnie agility cieszy się ogromną popularnością nie tylko w Europie, ale także na całym świecie.
Od kilku lat rozgrywane są Mistrzostwa Świata w tej dyscyplinie sportu organizowane przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI).

W Polsce zainteresowano się agility na początku lat 90-tych. Jednak sport ten nie rozwijał się
tak dynamicznie, jak w innych krajach. Ostatnio i u nas nastąpiło ożywienie - zaczęły powstawać
różne ośrodki agility zakładane przez miłośników tego jakże wspaniałego sportu.
Trening agility, buduje porozumienie między psem a przewodnikiem, co procentuje również, na co dzień. Ponadto, agility jest bardzo demokratyczną dyscypliną sportu, gdyż można uprawiać ją w każdym wieku
i z każdym psem - małym, dużym, rodowodowym lub mieszańcem.

Rodzaje przeszkód:

STACJONATA

To zwykła przeszkoda, przez którą pies ma przeskoczyć. Mogą to być dwa wolnostojące paliki z boczkami lub bez, a pomiędzy nimi zrzucalna tyczka. Minimalna długość tyczki - 120cm.
Wysokość, na jakiej należy umieścić tyczkę zależy od wzrostu psa:

• małe psy, tzn. należące do klasy SMALL (mniejszy niż 35cm w kłębie)
  to tyczka powinna być umieszczona na wysokości 25-35cm.
• psy średnie, tzn. należące do klasy MEDIUM (pomiędzy 35 a 43cm w kłębie)
  powinny mieć tyczkę na wysokości 35-45cm.
• największe psy, tzn. należące do klasy LARGE (powyżej 43cm w kłębie)
  powinny skakać przez tyczkę umieszczoną na wysokości 55-65cm.

STACJONATA PODWÓJNA

Stacjonata, czyli dwie zwykle przeszkody zestawione ze sobą, przez które pies ma przeskoczyć jednym susem.
Pierwsza tyczka powinna być umieszczona niżej, druga - wyżej. Różnica wysokości powinna być 15-25cm.
Wysokość, na jakiej należy umieścić wyższą, tylną tyczkę zależy od wzrostu psa:

• dla małego psa, tzn. należący do klasy SMALL (mniejszy niż 35cm w kłębie)
  to tyczka powinna być umieszczona na wysokości 25-35cm.
• psy średnie, tzn. należące do klasy MEDIUM (pomiędzy 35 a 43cm w kłębie)
  powinny mieć tyczkę na wysokości 35-45cm.
• największe psy, tzn. należące do klasy LARGE (powyżej 43cm w kłębie)
  powinny skakać przez tyczkę umieszczoną na wysokości 55-65cm.

I odpowiednio dla tych klas odległość pomiędzy tyczkami nie powinna przekroczyć:

• LARGE - 55cm
• MEDIUM - 40cm
• SMALL - 30cm

MUREK

Wysokość murka zależy od wzrostu psa:

• dla małego psa, tzn. należącego do klasy SMALL (mniejszy niż 35cm w kłębie)
  to murek powinien mieć wysokość 25-35cm.
• dla średniego, tzn. należącego do klasy MEDIUM (pomiędzy 35 a 43cm w kłębie)
  murek powinien mieć wysokość 35-45cm.
• największe psy, tzn. należące do klasy LARGE (powyżej 43cm w kłębie)
  powinny skakać murek o wysokości 55-65cm.

Na górze murek musi mieć strącane elementy.

STÓŁ

Maksymalna wielkość stołu to 1,20 x 1,20 m i minimum 0,90 x 0,90 m

• Dla psa małego, tzn. należącego do klasy SMALL (mniejszy niż 35cm w kłębie) lub do klasy MEDIUM
  (pomiędzy 35 a 43cm w kłębie) to stół powinien mieć wysokość 35cm.
• Największe psy, tzn. należące do klasy LARGE (powyżej 43cm w kłębie)
  powinny korzystać ze stołu o wysokości 60cm.

Powierzchnia stołu powinna być pokryta materiałem antypoślizgowym.
Stół jest przeszkodą rzadko wykorzystywaną na zawodach, ale pies powinien ją umieć pokonywać.

KŁADKA

Maksymalna wysokość kładki to 1, 35m, minimalna 1, 20m.
Każda część kładki powinna mieć minimum 3, 60m, a maksimum 4, 20m długości i 30cm szerokości.
Obie pochyłe części powinny być pokryte deszczułkami w odległości 25 cm od siebie
(UWAGA! Deszczułka nie może być bliżej niż 10cm od granicy strefy).

Deszczułki powinny mieć szerokość 2cm, grubość 5-10 mm i nie mogą mieć ostrych kantów.
Dolne 90cm obu pochyłych części powinno być pomalowane na inny kolor (również po bokach),
aby zaznaczyć strefę kontaktu.
Kładka jest taka sama, ustawiona na takiej samej wysokości dla wszystkich klas wzrostowych (L, M, S)
Strefa na dole kładki pomalowana na inny kolor jest po to aby pies zawsze wchodząc na kładkę
i schodząc z niej nadepnął na nią chociaż jedną łapką.

Zazwyczaj problem ze strefami pojawia się, gdy mamy szybkiego psa, który spiesząc się zeskakuje wcześniej,
lub gdy mamy psa z dużym wykrokiem.

HUŚTAWKA

Maksymalna długość huśtawki to 4, 25m, minimalna 3, 60m a szerokość 30cm.

Wysokość podstawy huśtawki powinna być równa 1/6 długości huśtawki.
Końcowe 90cm powinno być pomalowane na inny kolor (również po bokach), aby zaznaczyć strefę kontaktu.
Huśtawka jest taka sama, ustawiona na takiej samej wysokości dla wszystkich klas wzrostowych (L, M, S)
Strefy na huśtawce pomalowane na inny kolor są po to aby pies zawsze wchodząc na huśtawkę
i schodząc z niej nadepnął na nią chociaż jedną łapką.
Zazwyczaj problem ze strefami pojawia się, gdy mamy szybkiego psa, który spiesząc się
zeskakuje wcześniej, lub gdy mamy psa z dużym wykrokiem.
Problemem na huśtawce są psy, które się boją i zeskakują z huśtawki zanim ją przeważą lub takie,
które robią tzw. 'flyers'a' czyli przebiegają do końca huśtawki, ale sie nie zatrzymują i wylatują w powietrze, zaliczywszy strefę, ale nie przeważywszy huśtawki.

PALISADA

Dwie powierzchnie złączone ze sobą u szczytu w kształcie 'A'.
Szerokość minimalnie 90cm. Może się rozszerzać na dole do 1, 15m.

• Dla psów należących do klasy SMALL (mniejszy niż 35cm w kłębie) i MEDIUM
  (pomiędzy 35 a 43cm w kłębie) szczyt palisady powinien być na wysokości 1, 70m.
• Dla psów należących do klasy LARGE (powyżej 43cm w kłębie)
  szczyt palisady powinien być na wysokości 1, 90m i pomiędzy płaszczyznami powinien być kąt prosty.

Obie pochyłe części powinny być pokryte deszczułkami w odległości 25 cm od siebie

(UWAGA! Deszczułka nie może być bliżej niż 10cm od granicy strefy).

Deszczułki powinny mieć szerokość 2cm, grubość 5-10 mm i nie mogą mieć ostrych kantów.
Dolne 1, 06m obu pochyłych części powinno być pomalowane na inny kolor
(również po bokach), aby zaznaczyć strefę kontaktu.
Szczyt palisady nie powinien być w jakikolwiek sposób niebezpieczny dla psa.
W razie potrzeby powinien zostać przykryty.
Strefy na palisadzie pomalowane na inny kolor są po to, aby pies
zawsze wchodząc na kładkę i schodząc z niej nadepnął na nią, chociaż jedną łapką.
Zazwyczaj problem ze strefami pojawia się, gdy mamy szybkiego psa, który spiesząc się
zeskakuje wcześniej, lub gdy mamy psa z dużym wykrokiem.

SLALOM

Liczba tyczek w slalomie: 8, 10 lub 12.
Tyczki powinny mieć średnicę 3 do 5 cm; wysokość 1-1, 20m i umieszczone 50-65cm od siebie.
Tyczki mogą być wbijane, lub wkładane do metalowej podstawy.
Pies zawsze wchodzi do slalomu lewym barkiem.

TUNEL SZTYWNY

Tunel powinien mieć średnicę 60cm i długość od 3-6m.
Tunel powinien być w jakiś sposób mocowany do ziemi, aby pies nie mógł go przesunąć.

TUNEL MIĘKKI

Wejściem do tunelu miękkiego powinna być sztywna buda o głębokości 90cm,
wysokości 60cm i szerokości 60-65cm.l

Wyjście powinno być zrobione z materiału o długości 2, 50 - 3, 50m i średnicy 60-65cm.
Jeżeli da się przytwierdzić swobodnie leżący na ziemi koniec materiału, to szpilki nie powinny

być dalej niż 50cm od siebie.

Tunel powinien być w jakiś sposób mocowany do ziemi, aby pies nie mógł go przesunąć.

OPONA

Opona powinna mieć wewnętrzną średnicę od 38 do 60cm.
Wysokość, na jakiej należy umieścić środek opony zależy od wzrostu psa:

• pies mały, tzn. należący do klasy SMALL (mniejszy niż 35cm w kłębie) lub pies średni,
  tzn. należący do klasy MEDIUM (pomiędzy 35 a 43cm w kłębie) środek opony
  powinien być na wysokości 55cm.
• Największe psy, tzn. należące do klasy LARGE (powyżej 43cm w kłębie)
  powinny skakać przez oponę,której środek umieszczono na wysokości 80cm.

Opona powinna być zawieszona na linach lub łańcuchach, nie może być zamontowana na sztywno.
Wewnętrzna cześć oponki powinna być zabezpieczona.
Podstawa oponki powinna mieć długość min. 2m (po jednym metrze z każdej strony).

SKOK NA SZEROKOŚĆ

Skok na szerokość składa się z 2-5 elementów zestawionych ze sobą,
przez które pies ma przeskoczyć jednym susem.
Szerokość rozstawienia elementów zależy od wzrostu psa:

• mały pies, tzn. należący do klasy SMALL (mniejszy niż 35cm w kłębie)
  to szerokość skoku powinna być 40-50cm (2 elementy)
• psy średnie, tzn. należące do klasy MEDIUM (pomiędzy 35 a 43cm w kłębie)
  powinny pokonywać skok o szerokości 70-90cm (3-4 elementy)
• Największe psy, tzn. należące do klasy LARGE (powyżej 43cm w kłębie)
  powinny skakać przez skok o szerokości 1, 20-1, 50m (4-5 elementów)

Elementy powinny być ustawione w taki sposób, aby najniższy (o wysokości 15cm)
był ustawiony z przodu, a najwyższy (o wysokości 28cm) z tyłu.
Szerokość każdego elementu powinna wynosić 15cm.
Na rogach powinny być ustawione paliki o wysokości 1, 20m
Pies nie może pokonywać skoku na skos.


Poniżej przykładowe rozmieszczenie przeszkód na torze Agility.

Źródło: www.agility.strefa.pl/
Zdjęcia: www.klubrr.nazwa.pl